Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Prioris generis est docilitas, memoria; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Duo Reges: constructio interrete. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Pauca mutat vel plura sane;
Quid, de quo nulla dissensio est? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Nemo igitur esse beatus potest.
Quid est enim aliud esse versutum? Quid, de quo nulla dissensio est? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.
