Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Duo Reges: constructio interrete. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Non est igitur voluptas bonum. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.
Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Equidem, sed audistine modo de Carneade? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt.
